Requiem voor een houtsnip

Een van mijn buren vroeg mij vanmiddag om een vogel, die tegen het raam was gevlogen, op naam te brengen. In onze buurt sta ik bekend als planten, insecten en vogelkenner. De verongelukte vogel was een houtsnip. De vogel voelde nog warm aan. Dus de snip was mogelijk een stief kwartiertje geleden tegen het raam van de buren aangevlogen. Nu trekken houtsnippen als er een dik pak sneeuw valt, zelfs naar onze plantsoentjes en stadstuintjes om beschutting te zoeken. Daar in de luwte van de huizen kunnen ze mogelijk nog insecten vinden. Dit zijn overwinterende houtsnippen, die vanuit het noorden in onze contreien overwinteren.
Houtsnippen hebben een zeer goede schutkleur. Tussen bladeren en dood hout zijn ze zeer moeilijk waar te nemen. Ze blijven dan ook lang zitten om op het laatste moment op de wieken te gaan. Houtsnippen broeden in bossen met opgaande lanen. Zo zag ik in de duinen bij Heemskerk regelmatig baltsende houtsnippen. De mannetjes vliegen boven de bomen en laten hierbij een wat knorrend geluid horen. De nesten worden in een eenvoudig kuiltje in de bosbodem gelegd. Het schijnt dat kuikens geklemd tussen de poten bij onraad door een van de ouders naar een veilige plek worden gebracht. 
Helaas gebeurt het regelmatig dat de in de stadstuintjes overwinterende snippen tegen een ruit aanvliegen. 
Houtsnippen werden vroeger ook bejaagd en met smaak geconsumeerd.
Ik vind het treurig om zo'n mooie vogel ( helaas dood) van zo nabij te kunnen bewonderen. Ik heb dit sterfgeval  van onze verongelukte snip aangemeld bij Stichting SOVON. Zij verzamelen landelijk allerlei gegevens over dood gevonden vogels. 


De verongelukte houtsnip ( foto Sjaak )




 
De ribbeltjes in de lange snavel zijn zichtbaar. ( foto Sjaak )



De roodbruine gevlekte vleugels geven de houtsnip een perfecte schutskleur tegen de bosgrond. 
( foto Sjaak )


Zicht op het mooie vleugelpatroon van de slagpennen ( foto Sjaak )




Reacties