Hoe het is begonnen...
De meeste weidevogelbeschermers hebben in het verleden enige tijd kievitseieren geraapt. Je moest toen wel toestemming van de eigenaar hebben om zijn land te betreden.Zo ben ik toendertijd ooit begonnen met het rapen van kievitseieren. We zochten vooral op de vogel.Aan het gedrag van kieviten kun je aflezen of zij een nestje met eieren hebben. Dit is overigens ook van toepassing op de andere weidevogels zoals grutto, tureluur en scholekster. Ik had nog geen verrekijker. Je was vaak in de polder te vinden. Zodoende wist je welke paartjes mogelijk aan de leg of er aan toe waren. Kortom aan het gedrag kon je zien of er eieren waren te verwachten. Vond je een broedje ( een viertje ) dan ging je de eieren eerst schouwen. Als ze vuil waren ( bebroed ) liet je deze liggen.We liepen in de Wijker en Heemskerkerbroek of staken de A9 over. We wisten daar ook precies de weg en kuierden tot de vuurlinie en zelfs tot in het Assendelferveld. Daar zaten heel veel grutto's en minder kieviten. Het verkeer was toen niet zo druk als tegenwoordig. De A9 is verlegd en deze polders zijn inmiddels volgebouwd.
Inmiddels ben ik nu al meer dan 30 jaar vrijwillige weidevogelbeschermer. Aanvankelijk leek de populatie in de Markerpolder en de Starnmeer zeer stabiel te zijn, maar de laatste 5 jaar is helaas bij ons het aantal broedparen gedaald.Met enige weemoed denk ik terug aan die jaren dat wij rond de 200 weidevogellegsels per weidevogelseizoen markeerden. Nico de Haan heeft zelfs nog een reportage gemaakt bij een van onze weidevogelboeren.
Naast het weidevogelen inventariseer ik een groot deel van de huiszwaluwpopulatie in een deel van Noord-holland. Veel aardigheid beleef ik aan het maken van kunsthuiszwaluwnesten, die ik van klei, cement en houtmot fabriceer. Een aantal van mijn kunstnesten worden jaarlijks door onze huiszwaluwen in dank in gebruik genomen.
De meeste weidevogelbeschermers hebben in het verleden enige tijd kievitseieren geraapt. Je moest toen wel toestemming van de eigenaar hebben om zijn land te betreden.Zo ben ik toendertijd ooit begonnen met het rapen van kievitseieren. We zochten vooral op de vogel.Aan het gedrag van kieviten kun je aflezen of zij een nestje met eieren hebben. Dit is overigens ook van toepassing op de andere weidevogels zoals grutto, tureluur en scholekster. Ik had nog geen verrekijker. Je was vaak in de polder te vinden. Zodoende wist je welke paartjes mogelijk aan de leg of er aan toe waren. Kortom aan het gedrag kon je zien of er eieren waren te verwachten. Vond je een broedje ( een viertje ) dan ging je de eieren eerst schouwen. Als ze vuil waren ( bebroed ) liet je deze liggen.We liepen in de Wijker en Heemskerkerbroek of staken de A9 over. We wisten daar ook precies de weg en kuierden tot de vuurlinie en zelfs tot in het Assendelferveld. Daar zaten heel veel grutto's en minder kieviten. Het verkeer was toen niet zo druk als tegenwoordig. De A9 is verlegd en deze polders zijn inmiddels volgebouwd.
Inmiddels ben ik nu al meer dan 30 jaar vrijwillige weidevogelbeschermer. Aanvankelijk leek de populatie in de Markerpolder en de Starnmeer zeer stabiel te zijn, maar de laatste 5 jaar is helaas bij ons het aantal broedparen gedaald.Met enige weemoed denk ik terug aan die jaren dat wij rond de 200 weidevogellegsels per weidevogelseizoen markeerden. Nico de Haan heeft zelfs nog een reportage gemaakt bij een van onze weidevogelboeren.
Naast het weidevogelen inventariseer ik een groot deel van de huiszwaluwpopulatie in een deel van Noord-holland. Veel aardigheid beleef ik aan het maken van kunsthuiszwaluwnesten, die ik van klei, cement en houtmot fabriceer. Een aantal van mijn kunstnesten worden jaarlijks door onze huiszwaluwen in dank in gebruik genomen.
Reacties
Een reactie posten