De derde weidevogeldag

Het is zaterdag voor Pasen. Het is guur en er waait een koude wind uit het noord westen. Jelle kan helaas door de voortdurende pandemie niet met Dirk meerijden naar onze weidevogelboeren. We missen onze vrijwillige weidevogel collega. Niet alleen praktisch want een groot maisperceel of grasland aflopen gaat vlugger met zijn drieën, maar we trekken al ruim 30 jaar naar onze polders! We hebben de weidevogelpopulatie zien kelderen en we doen ons uiterste best om de achteruitgang tot stilstand te brengen. Nu zijn er vele factoren die een rol spelen in deze neergang teveel om dit in enkele woorden in mijn blog weer te geven. De polders zijn te stil en te ( weidevogel) verlaten. Zelfs in het natuurland nabij Spijkerboor wordt het stil. Het is bloem- en kruidenrijk weiland met een hoog waterpeil. Ideaal polderland voor weidevogels alleen worden alle nesten en pullen geroofd door vossen die in grote getale daar rondbanjeren. We zien er zwermen overwinterende grauwe en brandganzen. De laatste trekken binnenkort weer naar hun broedgebieden in het hoge noorden.
Maar ondanks alle niet positieve weidevogel ontwikkelingen genieten we van onze aanwezigheid in het boerenland. Zo zagen we deze keer onze eerste boerenzwaluwen laag over het grasland jagen naar insecten. Het is nog lang geen zomer, maar het is ieder voorjaar een blijde gebeurtenis om onze boerenzwaluwen weer in de polder te zien.
Deze keer vonden we toch nog een aantal kieviten nesten erbij op onze maispercelen. We vonden zelfs een aantal volle meerkoetnesten toen we een kijkje gingen nemen naar de eenden korven, die aan palen boven de brede tocht waren gehangen. De eenden hadden deze alternatieve en veilige eenden behuizingen echter nog niet ontdekt.