Futengeluk.

Op 8 januari meldde ik de broedende fuut aan de Rekerdijk. Toen ik gister langs fietste zag ik geen fuut op haar nest zitten. Of het nest was gepredeerd of de fuut had haar eieren uitgebroed? Ik ging maar uit van het laatste, maar ik had geen futenpaartje in de sloot zien zwemmen.
Vandaag 5 februari is het zomaar lenteweer. De stormachtige wind is gaan liggen en het zonnetje schijnt. Gele krokussen en narcissen staan nu in bloei.'s Morgens worden we gewekt door merel gezang. Vandaar dat ik  na de middag even langs de Hoornse vaart nabij Oudorp fiets of ik mijn futenpaartje kan vinden. En ......warempel even voorbij de brug, naar de Friese weg, zie ik een paartje futen in het spiegelgladde water dobberen. Op de rug van één van de futen zie ik zo af en toe een klein  wit gestreept kuiken kopje tussen de wat omhoog gestoken veren uitsteken. Ik kan van de wallenkant niet goed waarnemen hoeveel fuutjes uit het ei zijn gekropen. Vader fuut zwemt als een trotse vader naast zijn vrouwtje. Er is echt sprake van futengeluk. Met mijn smart phone wel een plaatje geschoten. Maar de afstand tot ons gelukkig futenpaar is te groot om mijn waarneming te onderbouwen.

Het futenpaar. Helaas is de afstand te groot om de meeliftende kuikens goed te kunnen zien

Vooraan passeren een stel nijlganzen.